توسعه و پیگیری برنامه HACCP حس خوبی از تجارت به وجود می آورد و اکنون بسیاری از دولت ها خواستار این اند که همه ی شرکتهای فعال در زنجیره ی مواد غذایی از تولیدکنندگان مواد غذایی گرفته تا فروشندگان و حتی تولیدکنندگان تجهیزات، برنامه ی HACCP خودشان را داشته باشند.
لین یوتانگ: “اگر بخواهیم نسبت به چیزی جدی باشیم، آن نه دین است و نه یادگیری، بلکه غذاست.
علاوه بر این، هر ملت، دولت و منطقه ای قوانین و مقررات مخصوص به خود را درمورد اداره ی ایمنی مواد غذایی دارد. اغلب، این قوانین دست و پا گیر و نامناسب هستند و عجیب نیست اگر قوانین ایمنی مواد غذایی همپوشانی و حتی تضاد داشته باشند. تاکنون یک استاندارد ایمنی مواد غذایی واحد و بین المللی شناخته شده ای که در هر زنجیره ی تأمین و محیطی صرف نظر از قوانین منطقه ای و سنت ها قابل به کارگیری باشد وجود نداشته است البته تا قبل از تدوین استاندارد ایزو ۲۲۰۰۰ ، که بعد از این استاندارد خلاء این حوزه در حد زیادی رفع شد.
لزوم توجه به HACCP
بسیاری از دولتها احساس کردند مجموعه ی مشخص و واحدی از فرآیندها مورد نیاز است. HACCP یکی از اولین تلاشها در مشخص کردن مجموعه دستورالعمل های واحد بود. HACCP به قدری خوب است که بسیاری از شرکتهای مواد غذایی برنامه های HACCP را با موفقیت اجرا کرده و بسیاری از دولتها مقررات مورد نیاز شرکتهای مواد غذایی به منظور توسعه ی برنامه های HACCP خود را گذرانده اند.
اما این برنامه قابل به کارگیری در تمام زنجیره ی تأمین نیست. به عبارت دیگر، در بعضی شرایط بهتر از شرایط دیگر است. این تا حد زیادی چگونگی شکل گیری استاندارد ایزو ۲۲۰۰۰ را نشان میدهد دولتها و شرکتهای مواد غذایی به استانداردی نیاز داشتند که هرکسی بتواند به آن عمل کند.
در حالی که ایمنی مواد غذایی به سادگی به موجب یک استاندارد تضمین شده نیست، با اجرا و انطباق با یک استاندارد مانند ایزو ۲۲۰۰۰ در سراسر زنجیره ی تأمین مواد غذایی، مصرف کنندگان باید اطمینان بیشتری نسبت به ایمنی و یکپارچگی سیستم تأمین مواد غذایی داشته و شاید در مورد ایمن بودن مواد غذایی ای که برای مصرف خود و خانواده ی خود میخرند مطمئن باشند.
در طی تحلیل خطر، شرکت استراتژی و روشهایی را مشخص کرد که با استفاده از ترکیب برنامه های پیش نیاز (PRP)، PRP های عملیاتی و برنامه (های) HACCP را کنترل کند.
